Zacznijmy więc naszą wspólną przygodę po świecie hiszpańskiej oliwy.
Na samym początku króciuteńko o tym jak drzewko oliwne przywędrowało na Półwysep Iberyjski.
Trudno w to uwierzyć, ale okazuje się, że w mieście El Garcel, w złożach z epoki neolitu odkryto pestki oliwki!
Wszyscy są jednak zgodni co do tego, że drzewka oliwne sprowadzili do Hiszpanii Fenicjanie. Było to około roku 1050 p.n.e. Pierwsze z nich pojawiły się w Kadyksie i Sewilli. Dlaczego właśnie tam? Ponieważ port w Kadyksie oraz zawsze żeglowna rzeka Gwadalkiwir w Sewilli pozwalały Fenicjanom na częste wizyty.
Jednakże to Rzymianie obsadzili Półwysep Iberyjski drzewkami oliwnymi i uczynili dzisiejszą Hiszpanię jednym z głównych eksporterów oliwy z oliwek. Gdy Arabowie dotarli na teren dzisiejszej Hiszpanii, a konkretnie Andaluzji, zastali tam wspaniałe drzewa oliwne. Za ich panowania rozpowszechniły się i ulepszyły zarówno techniki uprawy jak i uzyskiwania oliwy. Wraz z Arabami pojawiły się nowe odmiany oraz nowe słowa o arabskich korzeniach, takie jak : aceituna (oliwka), aceite (oliwa), acebuche (dzikie drzewko oliwne). Do dziś największe plantacje drzew oliwnych znajdują się w Andaluzji, szczególnie w prowincjach Jaen, Kordowa i Sewilla.
Obecnie Hiszpania jest krajem posiadającym najwięcej gajów oliwnych (ponad 300 milionów drzew) i największym eksporterem oliwy na świecie. Dlaczego więc tak mało jeszcze wiemy o hiszpańskim cudzie natury?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz